Reactie op concept regeling neutralisatie tijd bij ochtendlossingen.
Dit concept is buitengewoon onredelijk voor de duiven , die door de grote afstand ’s avonds
hun hok niet kunnen bereiken.
De reglementen zouden veranderd moeten worden om een eerlijker klassering van eventuele
nachtvliegers mogelijk te maken. We praten over een frequentie van 0, 0003 % van de
deelnemende duiven aan deze marathon vluchten.
Wanneer we een eerlijker klassering op de nationale uitslag willen hebben dan wordt het
hoog tijd dat er een vermoeidheids factor wordt ingevoerd . Dus een compensatie per
kilometer t.o.v. de kortste afstand. Het verschil in afstand ( ongeveer 300 km, zijnde 5 uur
vliegen bij een snelheid van 60 km / per uur ) is veel te groot.
De grenzen van het vliegvermogen van de duif worden voor een belangrijk deel bepaald door de factor vermoeidheid.
Een duif is geen machine !!! . Op de duif zijn evenals alle mensen en dieren alle
biologische en fysiologische wetten van toepassing.
Wanneer men bereid is om de reglementen te wijzigen omdat 0,0003 % van de
deelnemende duiven misschien niet helemaal in de juiste volgorde geklasseerd
staan dan moet men zeker bereid zijn om een vermoeidheids factor in te voeren.
Simpel omdat deze op 100 % van de deelnemende duiven van toepassing is.
Dan gaan we pas eerlijker vliegen !!!.
Bij de voorgestelde wijziging van de regeling neutralisatie tijd bij ochtendlossingen
worden 99,9997 % van de duiven, die door de grote afstand ’s avonds het hok
niet hebben kunnen bereiken , gedwongen om in ieder geval nog naast de ongeveer
16 uur vliegtijd van de dag nog de nodige uren in de nacht te vliegen om in kop
van de uitslag te kunnen komen. De handicap wordt daarbij nog groter door
honger ( meer dan 30 uur geen eten gehad !! ), dorst, duisternis, nevel, vochtigheid,
en in de ochtenduren de dikwijls aanwezige inversie, welke nadelig is voor de
oriëntatie van de duiven.
Is dit nog redelijk voor de duiven in de verre overvlucht ?.
Een duif is geen MACHINE !!!!.
Door deze grote handicap is een mooie klassering voor deze duiven zo goed
als onmogelijk. Daarom kun je zeker niet spreken van een eerlijke uitslag.
Het compenseren van de factor vermoeidheid door een coëfficient voor de
overvlucht kilometers ( 300 km !!, 25 % van de afstand ) is daarvoor noodzakelijk.
Mogelijke bepaling van een eerlijke vermoeidheids coëfficient:
Onze duiven hebben zeker 60 jaar St.Vincent / Dax, Monte Marsan gevlogen.
Hierbij was een verdeling Noord / Zuid zone van toepassing.
Deze vluchten werden vervlogen onder verschillende weersomstandigheden.
Nog niet eenmaal sloot het concours in zone Noord eerder in meters / per minuut
dan in zone Zuid en dit op minstens 120 vluchten !!!.
Duidelijker kan het niet zijn dat een vermoeidheids coëfficient noodzakelijk is voor een
eerlijke Nationale uitslag voor duiven , die onmogelijk door de afstand het hok
kunnen bereiken.
Dit waren allemaal nog middaglossingen die fysiek voor een duif niet zo zwaar zijn
dan de ochtendlossingen vanwege het aantal vlieguren op een dag.
Duidelijk is dat deze minstens 120 vluchten voldoende gegevens opleveren voor het
berekenen van een redelijke compensatie van de overvlucht kilometers.
En daarmede een eerlijker Nationale uitslag.
In ieder geval beter dan het nu op tafel liggende concept neutralisatie tijden bij
ochtendlossingen. Dit concept is uitsluitend gebaseerd op theoretische aannames en
niet op de keiharde werkelijkheid van de biologische en fysiologische wetten,
die voor alle mensen en dieren en dus ook duiven hier op aarde gelden.
Dit is zeker het geval wanneer de grenzen van het prestatie vermogen van de
duif worden opgezocht.
Nijverdal 9 december 2016.
Jan Becker.
Geef een reactie